Eric Geboers al vier jaar wijlen
De vijfvoudige wereldkampioen Eric Geboers is vandaag 6 mei vier jaar dood. Overleden in het koude water van een voormalige zandwinningput toen hij het hondje van zijn Japanse vriendin van een gewisse verdrinkingsdood wou redden. Hoe onredelijk hard kon het lot toeslaan.
5 augustus 1990, zijn 28ste verjaardag, werd niet alleen de absolute triomfdag van zijn carrière, zeker ook de uiteindelijke bekroning van zijn loopbaan. De GP op de Citadel van Namen winnen en voor de vijfde keer wereldkampioen worden, waren zijn ultieme mikpunten in de motorsport. De rest stond reeds op zijn palmares.
* Hij kon er nu ‘op een fatsoenlijke manier’ een eindpunt achter zetten, zoals men dat in de Kempen zegt. Elf jaren aan de top, met vijf wereldtitels als resultaat, hadden hem fysiek en vooral mentaal uitgeput. Tegen veel adviezen in hield hij zijn riante loopbaan voor bekeken.
* “Dat was het dan, nu begin ik een ander leven”, besloot Eric later de avond met een nieuwe flikkering in de ogen, nadat hij op de Citadel de laatste bakworsten van een etentje geserveerd had voor zijn beste vrienden.
* Voor Eric Geboers gingen vanaf augustus 1988 reeds alle deuren open. Eric werd toen niet alleen “Sportman van het jaar” gekroond, maar hij kreeg ook de “Trofee voor sportverdienste”. Geen motorcrosser had hem dat ooit voorgedaan.
* In de sporttop-52 van de 20ste eeuw kreeg Eric in België de 30ste plaats toegewezen. Net achter zwemfenomeen Fred Deburgghraeve, maar voor meerkamper Dailey Thompson en voor de legendarische autocoureur Manuel Fangio.
* In bedoeld klassement was Eric Geboers bovendien de enige motorcrosser die voor een klassering in aanmerking kwam tussen de allergrootste sportvedetten van de afgelopen 100 jaar. Zijn vijf wereldtitels en het feit dat hij toen nog steeds de enige rijder was die wereldkampioen werd in alle drie de soloklassen, waren daar zeker niet vreemd aan.
* Een tijdperk was ten einde. De herinnering aan elf fantastische crossjaren zijn gebleven bij zijn vele duizenden supporters.
(foto’s (?) hierboven met Stefan Everts, Roger De Coster, broer Sylvain en mezelf)