DE GOELAG gruwel
Goelag was in de Sovjet-Unie de overheidsdienst die verantwoordelijk was voor straf- en werkkampen. “Hoofddirectoraat voor opvoedings- en werkkampen”. In totaal stierven in de goelags gedurende enkele decennia miljoenen mensen, zowel Sovjetburgers als buitenlanders.
* Een historicus die op grond van de beschikbare archieven een telling heeft uitgevoerd van de aantallen doden in de stalinistische periode van 1929-1953 in de kampen en ballingsoorden.
Vlak voordat een gevangene leek te gaan sterven, werd deze na 1938 vaak ontslagen ‘om de kampstatistiek qua sterfte niet te belasten’. In totaal kwam men zodoende nog op 2.749.163 doden. Hal-lu-ci-nant !
* Hierin zijn ook niet begrepen … de verliezen bij transport, de massa-executies van ‘politieken’ in en buiten de kampen, de sterfte in de gevangenissen tijdens verhoor en verblijf, de executies ten gevolge van de ‘rechtspraak’ en executies om pseudo-redenen, et cetera.
** Na de dood van Stalin in 1953 kwam meer dan de helft van de goelag-gevangenen vrij. Gevangenen die tot 5 jaar gevangenschap of korter waren veroordeeld kregen in 1953 amnestie. In de praktijk betekende dit dat vooral de gewone criminelen werden vrijgelaten.
** In 1954 werden ook grote aantallen politieke gevangenen vrijgelaten, al werden deze vaak gedwongen zich nog enkele jaren in de nabijheid van het kamp te vestigen. De Goelag werd officieel ontbonden in 1960; het beheer over de kampen werd toen een taak van de KGB.
*** Een bekende gevangene van de Goelag was Aleksandr Solzjenitsyn, die het na zijn gevangenschap als zijn taak beschouwde om de herinnering aan de slachtoffers van het communisme in stand te houden.
* Zijn bekendste werk is het drieluik De Goelag Archipel, dat in eigen land uiteraard niet gepubliceerd werd, maar dat in het Westen in 1973 verscheen.
- ‘De Almanak’ ging nog verder snuffelen …
