Categorie: GEMEENTE

ELEKTRICITEIT EN GELD!

VUREN WEET HET NOG en wil HELPEN – 208

 

Het moet zo’n 25 jaar geleden zijn dat er een meningsverschil bestond tussen de Kempische gemeenten en de gemeente Laakdal.

Op dat ogenblik waren de meeste gemeenten uit de Kempen lid van de gemengde elektriciteitsintercommunale Interkempen. Laakdal wou daar weg en naar de zuivere intercommunale van Limburg stappen.

Ik ga daar niet nader op in , een aantal jaren later bleek dat allemaal wel weer dicht bij elkaar te liggen . Ik haal dat wel aan omdat men met de dividenden , het geld dat de gemeenten uit de stroomverkoop binnenhaalden, voor het grote deel de gemeentelijke uitgaven kon dekken.

De gemeentelijke belastingen konden daarmee laag gehouden worden. De verkoop van stroom aan de inwoners en aan de kleine bedrijven die er waren , brachten heel wat frankskes binnen.

In feite was de stroomverkoop toen voor het overgrote deel eigendom van de gemeente , net zoals het elektriciteitsnet over het algemeen haar eigendom was…

En wat zien wij nu….. De verkoop van stroom brengt helemaal niets fundamenteels meer bij in de kas van de gemeente . Wij zijn nu in een situatie aanbeland dat zelfs de overheid van ons land het zover gebracht heeft dat de grote eigenaar van de Belgische stroom een … Frans privaat bedrijf is!

Ik weet dat mijn vergelijking geen rekening houdt met de kernenergie en dat door de grote klimaat-bekommernissen het opwekken van energie niet meer zo eenvoudig is als drie decennia geleden.

Toch blijft in ons land dat grote verschil voor nieuwsgierigheid zorgen. Hoe is het zover gekomen dat iets dat vroeger voor een belangrijk deel van de overheid was nu helemaal in handen van een Frans privaat bedrijf kwam???

Wie heeft meegewerkt om tot dit resultaat te komen? En welke waren de redenen daarvoor ? Het zou een thema kunnen zijn van een masterverhandeling in de economische wetenschappen!

Want dat wij er volop economische klappen door krijgen wordt duidelijk…Stroom en gas worden niet alleen onbetaalbaar voor de gewone burger , maar ook grote bedrijven beginnen hun machines stil te leggen met alle gevolgen van dien…

Daarom zijn alle regeringen die wij “rijk” zijn , gisteren bij elkaar kwamen om te overleggen en ons daarna te laten weten wat zij daar zouden kunnen aan doen.

De Eerste Minister , die zo vaak over hun coronamaatregelen zulke triomfantelijke persconferenties gaf , zat er maar droevig , leeg en inspiratieloos bij. “Europa , Europa “, zuchtte hij ….

Ze wisten het op dat moment ook nog niet . Ze zouden zelf in hun gebouwen de lichten doven tussen 18u en 7u en een maand lang rondkijken en nadenken.

De regeringen , laten wij ze maar samenvatten als “de overheid “ , heeft dus duidelijk HULP nodig. En hulpvaardig als wij zijn , willen wij ook helpen nadenken.

Zo moeilijk is dat ook niet ….Snel vonden wij dat iets , dat helemaal in handen van die overheid ligt en ook de burgers meteen meer middelen geeft om de verhoogde rekeningen te kunnen betalen.

Het ziet er , eerlijk gezegd , allemaal nogal logisch uit….

Zo zou ten eerste het hoge belastingspercentage op de inkomens uit arbeid , waarvoor ons land in Europa aan de kop staat , een beetje naar omlaag gedrukt worden…

Ten tweede hebben de mensen met de laagste pensioenen in dit land ook veruit de laagste pensioenen in Europa . Het zou zeker geen schande zijn die op te trekken tot op het niveau van onze buurlanden .

Ten derde heeft onze overheid veruit het hoogste boetesysteem in Europa ontwikkeld met verkeers- en…gasboetes. Dat systeem is voor de overheid een heel echt inkomen geworden , waarop ze blijvend rekent.

Dat systeem zou tot op een vergelijkbaar Europees niveau kunnen gebracht worden…. Natuurlijk zou deze suggestie niet meer nodig zijn wanneer niemand nog een overtreding zou begaan… Maar vaak zijn de reglementeringen zo opgesteld, dat je overtredingen maakt waarvan je je de eerste keer niet bewust bent.

Laten wij zeggen dat…als de overheid al idee 1 en idee 2 toepast , wij zwijgen over idee 3.

Maar er is nog iets….De laagste vorm van overheid , de gemeente , hapt ook nog een stuk uit het budget van vele mensen door … nog een bijkomende belasting op het inkomen te vragen…

Is dat , na alle andere soorten belastingen en retributies die de inwoners al betalen , niet een beetje overdreven ?

Er zou minstens al kunnen bekeken worden of dat percentage niet kan zakken tot op het niveau van de laagste gemeente.

Ik besef wel dat , wanneer onze overheden dat allemaal zouden hebben rechtgezet , zij ook meer dan nu de tering naar de nering zullen moeten zetten en dat ze meer zullen moeten doen dan ‘s avonds de lichten doven .

Als alle mensen dat zouden doen , zou dat toch wat anders geven dan wat rond te kijken en te … zuchten.

Louis VUREN

15 augustus 2012

15 augustus of Halfoogst is het parochiedag in Veerle. Het feest van de ‘tenhemelopneming van Maria’ kent men hier als het feest van “O.L.Vrouw in de Wijngaard”. Het Mariabeeld dat er vereerd wordt , is wellicht al meer dan 600 jaar oud. Veerle was in vroegere tijden ook een bekend bedevaartsoord.

* De eerste opgetekende verhalen over bedevaarten naar Veerle en de mirakels die er gebeurden, dateren van 1626. De kerk van Veerle was toen een verzamelplaats van relieken allerlei. Elke zieke vond er wel een relikwie van een heilige om hem van zijn ongemak te genezen.

* Het Mariabeeld van Veerle, de trekpleister bij uitstek, werd gebeiteld uit één stuk notenhout. Het stelt een zittende vrouw voor die een scepter vasthoudt in de rechterhand. Ze vertrappelt een boze geest in de gedaante van een wild dier. Links van haar staat het kind Jezus.

* Het beeld dateert wellicht uit de periode 1300-1400 en is waarschijnlijk een geschenk van de abdij van Averbode om de eredienst tot O.L.Vrouw aan te moedigen. De abdij is trouwens al eeuwenlang leverancier van priesters in Veerle.

Befaamde processie

* In 1919, vlak na WO1, ging de eerste ‘moderne’ processie uit met Halfoogst. Talrijke groepen die devote taferelen uitbeeldden, maakten deel uit van de geestelijk geïnspireerde optocht door de parochie. De toenmalige jeugd van Veerle, van kleuters tot dertigers, vond wel een plaatsje in één of andere groep.

* Ook ik liep voor het eerst in de processie tussen de groep herdertjes met een lap schapenwol in mijn nek. Later tussen de pauselijke zouaven (beschermers) in wit-rode pakken en een muts met een kippenveer erdoor op het hoofd. In de rechterhand hielden de Zwitserse soldaten een vervaarlijke (namaak)speer in aanslag. En fier dat ik was. Nog later blies ik mee in de fanfare als bugelspeler.

* De processiekleren werden grotendeels ineengenaaid door de vrelle van Warke Verbruggen die aan de Vorstsebaan ook een cafeetje uitbaatten. Zij naaiden in de vooravond van de processie nog vlug mijn zouavenpakje bijeen. De eerste en enige veldslag die ik thuis won, weliswaar met de steun van mijn inwonende nonkel Jef.

* Belangstellenden kwamen van heinde en verre kijken naar het jaarlijkse massaspektakel dat de processie in die tijden echt was. De cafeetjes langs het parcours deden na afloop gouden zaken.

* In de jaren 1960 liep de devotie van de mensen echter sterk terug. Ook de processie moest een stap achteruit zetten bij gebrek aan figuranten om groepen te vormen. Na 1969 was het met de processie van de oude stempel over en uit.

Nostalgie

* De nostalgie naar die tijden van weleer sloeg echter spoedig toe. Onder impuls van de plaatselijke KWB trok men negen jaar later op Parochiedag met een nauwelijks verklede stoet naar het Wijngaardbos, de hoogst gelegen plaats in Veerle.

* Volgens de volksoverlevering is het Wijngaardbos de vindplaats van het beeld van O.L.V. in de wijngaard. Het zou vastgegroeid zijn aan een wijnrank uit de wijngaard op de heuvel van 28 m hoog. Wellicht aangeplant in de warmere decennia van de 14de eeuw (1301-1400).

* Afgeleiden van die wijngaard in ons taalgebruik zijn Wijngaardbos (wakesbos in ons dialect), O.L.Vrouw in de Wijngaard, fanfare de Wijngaard, Wijngaardruiters. Allemaal aanwezig in de processie en uitgebreid met het zangkoor, mijnwerkers-brancardiers, jeugdbewegingen, vlagdragers van de verenigingen, de leden van de kerkfabriek en van het gemeentebestuur en individuele bedevaarders

– ludo v- ex Het Nieuwsblad

KIJK OOK OP FACEBOOK LUDO VERVLOET

Renovatie fiets – en voetpaden in Laakdal

Laakdal wil een toegankelijke en duurzame gemeente zijn/blijven voor alle actieve weggebruikers. Daarom investeert ze in comfortabele voet – en fietspaden.

Tijdens deze legislatuur staan nog meer dan 10 projecten op stapel. Voor dit renovatieproject trekt het gemeentebestuur liefst  524.838 euro (incl. BTW) uit.

Tine Gielis (burgemeester en schepen van Openbare werken): “De slechtste paden worden het eerst aangepakt. De kleinere opdrachten worden in eigen beheer uitgevoerd, de grote projecten gebeuren door een aannemer. De beste manier om de werken niet onnodig lang te laten duren en de verkeershinder tot een minimum te beperken.”

DE POMP IN VEERLE

In het midden van de dorpskom van deelgemeente Veerle staat nog steeds een dorpspomp. Midden de voormalige pensenpoel.

Die pensenpoel diende voor brandbestrijding en als drenkplaats voor het vee.

* Alleen de bewoners van het dorp konden van het pompwater genieten, want … Mensen die verderaf woonden hadden immers niet de nodige transportmogelijkheden.

* De pomp kwam er destijds op vraag van vele dorpsgenoten. Mensen die in of aan de rand van de dorpskom woonden en thuis niet konden beschikken over drinkbaar water. Nochtans had vrijwel ieder huis zijn eigen waterput. Over de hygiëne van toen zullen we het maar niet hebben

* De pomp is nu helemaal passé, niet meer geschikt voor die taak. Ze bleef wel staan als blijvende herinnering aan de tijden van toen en … omdat ze een mooi dorpsmonument is. Kijk maar wat er allemaal rond de pomp kan gebeuren…

( foto’s uit 2010 – herdenking 100 jaar kerkbrand – Clem – Saskia VG – ikke))

 …meer foto’s van 100 jaar herdenking kerkbrand – alleen met de pomp erbij!

Herinrichting begraafplaats Eindhout

De gemeenteraad heeft het licht op groen gezet voor het lastenboek van de herinrichting van de begraafplaats in Eindhout.

* Gerda Broeckx (schepen van begraafplaatsen): “De afgelopen jaren werden de begraafplaats van Vorst-Centrum en Veerle (foto) heringericht tot een groene omgeving met ruimte voor stilte, respect en herdenking. We mochten al vele, vele positieve reacties van bezoekers ontvangen. Na Eindhout starten we met de herinrichting van de meest recente begraafplaats van Laakdal, die in Vorst-Meerlaar. Daarmee komen we tot het sluitstuk in de uniforme restyling van alle Laakdalse begraafplaatsen.”

* De geplande werken stemmen overeen met die van Vorst-Centrum en Veerle. De restyling omvat ook een betere inrichting van strooiweiden en paadjes.

* Er komen meer banken en er wordt een schuilhuisje met afscheidsruimte én toilet voorzien. Ook de kinderbegraafplaats (foto) wordt, net als in Vorst en Veerle, op een speelse , kleurrijke manier aangepast.

* Met het oog op een betere ontsluiting van de begraafplaats wordt tegelijkertijd een extra ingang ontworpen langs de Steenweg op Meerhout. De totale raming bedraagt € 449.614,64 (incl. btw).

*** De werken vatten eind 2022 aan en nemen ongeveer een half jaar in beslag.

Willem Elsschot

images2131 mei 1960 overleed schrijver Willem Elsschot , geboren als Alfons De Ridder, zijn echte naam. Hij werd 78.

* Elsschot is vrijwel onbekend bij de jeugd van nu, maar nog steeds een hitwonder bij jonge- en oudere gepensioneerden.

* Die laatste kennen vrijwel nog allemaal de boeken ‘Lijmen’ en ‘Het been’, ‘Kaas’, ‘Het Dwaallicht’ … Om het nog niet te hebben over rauw/oprechte gedichten als ‘Het huwelijk’ en ‘Bij het doodsbed van een kind’.

Poëzie uit andere tijden, maar nog erg fris van de lever. De Nederlandse tekenaar Dick Matena maakte zelfs beeldromans van een aantal werken. Ik kon “Kaas” op de kop tikken.

B3_GC52QSRCN.1+IMG_0633*** Wie het kerkplein in Blauberg oprijdt, kan niet naast het café ‘De Verlossing’ (huis L) kijken, de titel van het derde boek van Elsschot dat  Blauberg als decor heeft.

* De schrijver kwam hier in de Kempen terecht door toedoen van zijn moeder Adèle Van Elst, afkomstig uit buurgemeente Westerlo. Omdat er in Antwerpen risico was op tbc-­besmetting, bracht zijn moeder hem graag naar familie in de Kempen. Een gezondheidskuur van toen, zeg maar.

* Pittig détail daarbij is nog dat de vader van Adèle te midden van de Boerenkrijg in Vorst geboren werd. Zijn ouders lieten hem dopen op het onderduikadres van pastoor Meeus die in boerenkleren moest rondlopen tijdens de Besloten Tijd.(lwgh)

* Van zijn vijfde tot zijn 22ste zou de jonge Elsschot hier zijn zomers doorbrengen. Hij wandelde vaak en lang, niet in het minst door Helschot, een stuk bos-en weiland op de grens van Blauberg en Veerle, zeg maar tussen café Mie Maan en de Varendonkse baan. Maar veel contact met de autochtone bewoners had hij niet. Later zou hij wel zijn schrijversnaam Elsschot aan deze omgeving ontlenen.

* Vier jaar lang was Elsschot anoniem Antwerps correspondent van de Nieuwe Rotterdamsche Courant, maar rijk werd hij niet van die schrijverij. Schrijven was trouwens niet zijn fulltime job. Om te kunnen leven met zijn gezin was hij in de eerste plaats reclameman.

GROOTS

* Elsschot zag het wel groots voor die tijd. In 1920 startte hij een reclamebureau en mocht meteen een uitgebreide brochure maken voor de ‘Olympische Spelen 1920’ in Antwerpen.

* Daarna kreeg hij de reclameregie voor de adresboeken van Ratinckx, de voorlopers van de telefoongidsen (de oudere lezers welbekend).

* Elsschot liet ook in eigen beheer de emaillen reclameborden maken voor de kiosken van 236 treinstations. Een erg lonende zaak.

* Ook maakte hij in 1930 het Livre d’Or de l’Indépendance Belge. Zijn eigen luxe-exemplaar gaf hij cadeau aan generaal Lemercier, baas van de Bond van Kroostrijke Gezinnen. Een schot in de roos, want …

* In 1933 verscheen voor het eerst de Almanak der Kroostrijke Gezinnen. Samengesteld en uitgegeven door Alfons de Ridder, met 265 bladzijden advertenties erin. Een overweldigend succes.

* Anno 1940/1941 rolde de laatste van vijf uitgaven van de persen. De oorlog en de Duitsers maakten volgende uitgaven onmogelijk. Later nog werd Elsschot advertentiewerver bij Snoecks (van de gelijknamige almanak).

Knipsel20 Knipsel21

* Broer Herman – in zijn vroegere functie van algemeen voorzitter van de Grootouders- en Seniorenactie van de Gezinsbond – fotografeerde die almanakken en liet voor het jaar 2019 een gelijkaardige almanak aanmaken (40-jarig bestaan van die Grootouders-en Seniorenactie (GOSA)). Ideaal toen voor een likje bijna dagelijkse geschiedenis.

** In 1960, vlak voor zijn dood op 31 mei, formuleerde Willem Elsschot zijn leven nog als volgt: ‘Ik moest wel reclame bedrijven, want van mijn pen heb ik nooit kunnen leven.’ Voor hem kwamen VTM en Co echter rijkelijk te laat. Dick Matena gaf een aantal van Elsschots werken uit in een getekende versie . Een hebbeding voor de liefhebbers.

* En wat schreef ‘De Kalender met een hoek af’ op 31 mei  ? Lees maar…

*** Een van de mooiste gedichten die hij schreef, is dit wel …
Het Huwelijk

Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd
in d’ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.

Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard
en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.
Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,
en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
en rennen door het vuur en door het water plassen
tot bij een ander lief in enig ander land.

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot
en zagen dat de man die zij hun vader heetten,
bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,
een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.

————————————————-
uit: Verzen van Willem Elsschot (1882-1960)

+++++++++++++++++++++++++++++++

Participatietraject Veerle-Heide afgerond

Gemeente Laakdal voerde een participatietraject in Veerle-Heide. Tijdens buurtbabbelbijeenkomsten kregen inwoners de kans om mee te brainstormen over diverse thema’s. Het gemeentebestuur gaat alvast aan de slag met enkele actiepunten die uit het traject zijn gekomen.

* Nadat de kleuter- en lagere school ’t Schanske in 2019 de deuren moest sluiten, maakten de bewoners van ‘de Hei’ zich zorgen over de de sociale verbinding in de wijk. Het lokaal bestuur had oor naar de bekommernissen en sloeg de handen in elkaar met de participatie-experten van Levuur. In een participatief traject gingen inwoners, verenigingen en het lokaal bestuur samen op zoek naar initiatieven die de sociale cohesie in de buurt kunnen bevorderen.

* Alle inwoners kregen de kans om mee te schrijven aan het toekomstverhaal van Veerle-Heide. Tijdens de zomerbuurtbabbels en de buurtbabbelbijeenkomsten kon iedereen meepraten en denken over plannen en projecten voor het verbeteren van de samenhang in de buurt. Op basis van alle aanbevelingen gaat het gemeentebestuur nu alvast aan de slag met volgende actiepunten:

  • Doorheen het traject bleek dat er meer informatie nodig is over hoe inwoners, buurtcomités en verenigingen zelf activiteiten kunnen organiseren en welke ondersteuning de gemeente daarbij biedt. Hieruit is de brochure ‘Laakdal Verenigt’ ontstaan. Benieuwd naar deze brochure? Via volgende link kan je de brochure zelf doornemen: www.laakdal.be/brochure-laakdal-verenigt-3.
  • Op vraag van de inwoners komt er een vernieuwd speelterrein aan het Buurthuis. Men bekijkt ook de piste om de petanquebaan naar hier te verplaatsen. Na de zomer volgt een feestelijke opening voor en door de inwoners van ‘de Hei’.

Burgemeester Tine Gielis: “Als lokaal bestuur nemen we de ervaringen en feedback uit het traject mee in onze beleidskeuzes. We zijn ervan overtuigd dat het uitwisselen van ideeën vernieuwende en in veel gevallen betere inzichten oplevert.”

OLV is weer thuis

Op 17 mei werd de openluchtkapel in de pastorijtuin van Sint-Gertrudis Groot-Vorst tijdens een stemmige eucharistie her-ingezegend en in eer hersteld … nadat ze op Allerheiligen 2021 werd getroffen door vandalisme. (pastor Eric)

1 2 3 4