VUREN WIL NOG IETS KWIJT…207
GEEN BRONSTRAAT………?
.
“Het boske van de bovenmeester “ ,noemden wij het en het lag op de hoek van de Hulstsestraat en de weg die wij later Wijngaardbos zijn gaan noemen en die op de grote weg uitkwam naast Klemans ( Clemence) en de gebroeders van de Struize . In de taal van nu : naast de apotheek van Nicole.
.
Het bosje was meer een gevaarlijke wildernis naast het goed onderhouden Wijngaardbos , dat wij in ons dialect eigenaardig “ de Wakesbos” noemden.
Ik begin me nu soms af te vragen of dit wel een verbastering is geweest van “wijngaardbos” dan wel van iets anders.
Dat boske van de bovenmeester was eerder een terrein met grote struiken , kleinere bomen en met heel wat restanten van een soort oude loopgrachten gegraven tot diep in de ijzersteen.
.
In de septemberdagen van 1944 was de hele site , zowel het bosje als het Wijngaardbos ernaast ,gebruikt door het Britse bevrijdingsleger. Het was het hoogste punt van ons dorp en van de ruime streek en de Britten hadden daar hun geschut opgesteld waarmee ze konden schieten tot Ten Aart aan het Kempisch Kanaal, waar de Duitsers nog vele dagen weerstand boden .
.
Het bosje had zijn naam te danken aan het feit dat het voor de helft eigendom was van meester Gerard Monsieurs , die jaren tevoren een van de weinige onderwijzers was in de Veerlese jongensschool , en die omdat hij onderwijzer van de hoogste klassen was “ de bovenmeester “ werd genoemd. De andere eigenaar van dat perceel was het Veerlese Armenbestuur , ook genoemd “den Arme “ , tot de fusie van 1976 overal COO genoemd of Commissie van Openbare Onderstand.
.
Die twee hoge percelen , het Wijngaardbos en het bosje van Monsieurs zijn jarenlang het paradijs geweest van vele Veerlese lagereschoolkinderen , vooral van jongens. Je kon daar allerlei spelletjes uitvinden en zelfs doen wat de meester in de klas steeds verbood , namelijk vogels roven , al was het in feite hun eieren roven . Alle vogels die in het Veerlese luchtruim rondfladderden waren daar aanwezig.
.
En er was nog meer!
Aan de kant van de Hulstsestraat kwam er vanuit die percelen via een smal pijpje meestal water in de gracht gelopen. Aan dat water werden soms miraculeuze krachten toegeschreven en sommige Veerlenaren kwamen er daarom hun flesje mee vullen …zij noemden het een bronnetje…..
Dit is niet te verwonderen omdat volgens de legende het Lievevrouwenbeeld
uit de Veerlese kerk ooit zou gevonden zijn op die site en omdat het daarom de naam kreeg van Onze- Lieve -Vrouw- in -de -wijngaard.
Dat er daarom op deze plek ook een bron zou ontsprongen zijn was voor velen een aanvaardbare waarheid.
.
Die waarheid paste ook perfect in het geloof van de jaren twintig….toen er op andere plaatsen in ons land nieuwe bedevaartsoorden ontstonden en toen er ook in Veerle bij sommigen de hoop levendig werd dat de bron met miraculeus water wel eens de voorbode zou mogen zijn van veel meer..
.
(fotoLV)
.
Boven de plaats waar het water uit de berg kwam werd er een paalkapelletje gehangen….
Het is nu al ongeveer vijftig jaar geleden dat toen oudere mensen , ook mannen , me in vertrouwen hebben verteld wat ze in die twintiger en dertiger jaren allemaal hebben gedaan om van Veerle echt opnieuw een bedevaartplaats te maken… zeker ook de tweede pastoor Verhaeghen was voor die idee gewonnen.
.
En zo bleef het enkele jaren lang tot ongeveer 1975 …..In de periode kregen wij immers een kans om toch wat dieper binnen te dringen in de ondergrond van de Veerlese berg.
Het hele perceel op de hoek van de Hulstsestraat en de straat Wijngaardbos was toen eigendom geworden van de COO, na 1976 herdoopt in OCMW, en die besliste om op dat oude perceel bejaardenwoningen te bouwen .
En toen kwam er wat anders boven.
.
De hele ondergrond van het perceel bestond uit ijzerzandsteen , bijna ondoordringbaar voor regenwater… dat zocht dus een uitweg….Die moest er komen langs de kant van de Hulstsestraat , want zo is de helling van de ijzersteenlaag.
.
Bij eenvoudige graafwerken kwamen wij niet uit op een of andere waterbron , maar op een grote waterput die het meeste water van de berg opving…en bovenaan de put vertrok dan de pijp naar de gracht onder het paalkapelletje….
Hoe die grote waterput daar gekomen is zijn wij tot nu toe nog nooit te weten gekomen,maar dat hij er was was duidelijk . Wij hebben er toen foto’s van genomen.
(foto V)
.
.
Het water uit die put is via de pijp in de gracht blijven lopen tot…..er een kleine tien jaar geleden een mooie arduinen opvangbak is geplaatst om het water uit de berg op te vangen, ….maar het onderste van die bak …ligt hoger dan het bovenste van de waterput en water kan ook daar niet omhoog lopen….
En zo verdween de pijp en het bronnetje…
.
Toen een aantal jaren geleden de bejaardenwoningen plaats moesten maken voor een nieuwere wijk van de bouwmaatschappij Zonnige Kempen zijn die nieuwe woningen ingedeeld bij Hulstsestraat , wat tot moeilijkheden aanleiding gaf… nu krijgt die site blijkbaar een eigen naam. “Bronstraat” hoor ik zeggen .
.
* Het beroemde meesterwerk van Leonardo Da Vinci werd op 21 augustus 1911 gestolen uit het Louvre in Parijs. Het portret uit de 15e eeuw hing sinds 1804 in het Louvre.
